İnsanın her şeye alışması ne saçma. Eninde sonunda her şeye alışacağımızı bilmemize rağmen, başımıza gelen en ufak şeyde bile dünyanın sonuymuş gibi davranmamız ise daha da saçma. Evet, alıştığımız şeyler her zaman kabul ettiğimiz şeyler değil. Zaten alışmak kabul etmek de değil. Ama başka ne yapabiliriz ki?

Alışmak zorunda olduğumuz şeyler tabii ki sürekli kötü şeyler değil. Başka bir şehre taşınırsın ve ilk başlarda kendini kaybolmuş hissetsen de sonunda alışırsın. Başka bir işe geçersin ve yeni iş arkadaşların ilk başlarda uzaylıymış gibi gelse de sonunda alışırsın.

Bazen de yeni durumuna o kadar alışırsın ki, eski halini hatırlamazsın bile ve hatta eskiye dönme şansın olsa da bunu kabul etmek istemezsin.

İster çok fena bir durum ister sıradan bir durum olsun, insan her şeye alışıyor sonuçta. O zaman neden tüm bu dert tasa? Alışacağını bile bile sonunda neden yıpratıyorsun ki kendini.